سفرنامه و هواپیما

شمال آفریقا رو خیلی دوست داشتم البته نه به اندازه آمریکای جنوبی. وقتی از برزیل که برمی گشتم و داشتیم از بالای تونس و الجزایر و اون بیابون بی سر و تهش رد می شدیم، یه نگاه به پایین انداختم. همه مسافرها خواب بودن و فقط من روکش پنجره ام باز بود. تو دلم گفتم میشه من هم بیام اینجا؟ می دونستم که ورود به شمال آفریقا به ویژه الجزایر برای ایرانیها سخته. تو دلم می گفتم خوش به حال این ترکها، حداقل برای سفر به کشورهای اسلامی مشکلی ندارند. غروب زیبای آفتاب پس از باران، شهر تونس مصر که می خواد سر به تنمون نباشه کلا ورود ایرانیها به مصر طبق قانون این کشور ممنوعه (لیاقتشون همون کمبوجیه بود که بدون ویزا سرش رو انداخت پایین رفت ترکوندشون!) . لیبی که کلا درش به روی همه بسته است. مراکش هم که گفت شما تو بحرین دخالت می کنید و رابطه اش رو قطع کرد! (یکی این وسط پرتقال فروش رو پیدا کنه) پس کلا موند تونس و الجزایر. فکرش رو نمی کردم که شش ماه بعدش به اون سمت کشیده بشم در حالیکه پرواز ایران ایر به چین رو به قیمت خیلی پایین خریده بودم. (دوستم اکبر با همون پرواز رفت چین و در زمان برگشت موتور  هواپیما ش...

فکر کنم جزء اولین نفراتی بودم که کارت پروازم رو گرفتم و بارم رو تحویل دادم گیتهای تحویل بار KLM  رو هم با درخت های کوچیک کریسمس تزئین کرده بودن که حس خوبی می داد برای شروع سفر ، در باره میزان بار مجاز که مهم بود خیلی برای من می شد یک چمدون با وزن 23 کیلو تحویل بار داد و ساک دستی و وسایلی که داخل  هواپیما  برد 12 کیلو باشه . که بار من هر دو طرف سنگین تر بود ولی بدون مشکل به مقصد رسید !! حدود 1.5 ساعت تو نمازخونه فرودگاه خوابیدم و بعد رفتم سالن ترانزیت برای سوار شدن به هواپیما  کلی هم مسافر فکر کنم پرواز باکو آذربایجان بودن که اون ور داشتن بلند سر و صدا و جیغ …می زدن پروازشون بندگان خدا 10 ساعت تاخیر داشت با ایرلاین عزیز زاگرس!! و کسی بهشون جواب نمی داد و چون مهر خروج هم پاساشون خورده بود نمی تونستن برگردن اینور سالن ، نمایشی بود برای خودش کنار خروجی خارجی ها و اونا  حاج و واج نگاه می کردن   . تو هواپیما که Boeing 777 بود با مهمانداران هلندی بسیار مودب و خوش برخورد ، سر جام که 10 ردیف مونده به آخر هواپیما کنار پنجره نشستم ، صندلی ها راحت با مانیت...